Το 1-0 δεν έχει… χολέρα

Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο διάστημα, μάλλον έχουν μαζευτεί στο σινάφι μας, αρκετοί ευλαβείς οπαδοί του «jogo bonito». Δεν εξηγείται διαφορετικά όλη αυτή η φασαρία και οι ποσότητες μελάνης που έχουν χυθεί τις τελευταίες μέρες για να απορριφθεί μετά βδελυγμίας το 1-0.

Λες και το ρημάδι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα έχει… χολέρα ή αν κερδίσεις με μεγαλύτερο σκορ θα πάρεις περισσότερους από τους τρεις βαθμούς της νίκης. Μάλλον ορισμένοι έχουν μπερδέψει το ποδόσφαιρο με το καλλιτεχνικό πατινάζ. Συγνώμη, αλλά ανάμεσα των δύο υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά. Στο ένα, αυτό που μας αρέσει, που το γουστάρουμε, που ιντριγκάρει το είναι μας και καθορίζει τις αναμνήσεις και τις στιγμές μας, μετράει το αποτέλεσμα. Στο άλλο, που όσοι το παρακολουθούν είναι μετρημένοι στα δάκτυλα -και να μας συμπαθάει ο Αλέξης Κωστάλας- είναι που μετράει η αρτιότητα εκτέλεσης του προγράμματος και οι «πόντοι» που θα μαζέψεις ανάλογα με το πόσο «όμορφα» το κάνεις.

Μπορεί να είναι ωραίο το ελκυστικό ποδόσφαιρο, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός για το αποτέλεσμα και την ουσία του αθλήματος. Οπότε, είτε παίζεις στο σχολείο με ντενεκεδάκι αναψυκτικού, είτε στην αλάνα με ξεφτισμένη μπάλα, είτε αργότερα σε επαγγελματικό επίπεδο, αυτό που μετράει είναι ξεκάθαρο.

Η νίκη... Ο τρόπος που αυτή θα έρθει είναι που διαφέρει και καθιστά το ποδόσφαιρο μοναδικό. Στο ποδόσφαιρο, δεν κερδίζει ο καλύτερος, δεν κερδίζει αυτός που θα παίξει πιο ωραία ή αυτός που θα βγάλει περισσότερες φάσες. Κερδίζει αυτός που έχει βρει τον τρόπο, ανάλογα με τις δυνατότητες του και τις αδυναμίες της ομάδας απέναντι του, να φτάσει στη νίκη, στο αποτέλεσμα.

Αυτό ακριβώς, όπως ακριβώς περιγράφεται παραπάνω κάνει τόσο ο Χιμένεθ, όσο και ο Μπόλονι και κανείς δεν μπορεί να τους ψέγει για την επιλογή τους. Διότι ο παλιομοδίτης Ισπανός με το 1-0 έχει φέρει με τέσσερις σερί νίκες την ΑΕΚ στην δεύτερη θέση της Super League, ενώ ο αναχρονιστικός προπονητής του Παναθηναϊκού, που ήρθε να σώσει ότι σώζεται μετά από την παρουσία μαθητευόμενων μάγων, με αυτό το 1-0 έχει κάνει τον κόσμο της ομάδας του να ονειρεύεται και πάλι Ευρώπη. Και κανείς μα κανείς δεν είναι σε θέση να τους κατηγορήσει, από την στιγμή που το κάνουν με τον τρόπο τους.

Είναι εύκολο και στις δύο περιπτώσεις, βλέποντας απλά το αποτέλεσμα να τους κατηγορήσεις ότι χαλάνε το παιχνίδι του αντιπάλου, τα δύο ματς με τον Άρη άλλωστε αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα και για την ΑΕΚ και για τον Παναθηναϊκό, ωστόσο η ουσία δεν είναι θέμα προσωπικού γούστου. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, για διαφορετικούς λόγους, τόσο η «Ένωση» όσο και οι «πράσινοι», αναζητούν την ουσία.

Και η ουσία είναι μία…

Στον πιο σκληρό και απαιτητικό Γενάρη των τελευταίων ετών στο εγχώριο πρωτάθλημα, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός, οι ομάδες του 1-0 δηλαδή, δύο ομάδες των προπονητών τους, κατάφεραν μαζί με την κορυφαία ομάδα του πρωταθλήματος που αναμφίβολα είναι όχι ένα, αλλά δύο σκαλιά πάνω από όλους του άλλους, τον Ολύμπιακό, να έχουν την καλύτερη φόρμα και την καλύτερη συγκομιδή βαθμών. Διότι όταν έχεις μπροστά σου έντεκα ματς σε ένα μήνα, έχεις στο μυαλό σου την ουσία που είναι το αποτέλεσμα και όχι το να παίξεις ωραία. Το πώς έπαιξες δεν τον θυμάται κανείς μετά το σφύριγμα του διαιτητή. Η ουσία όμως και η μοναχοκόρη της η νίκη, αποτυπώνεται στον βαθμολογικό πίνακα.

Και κάτι τελευταίο. Πολλές φορές το να «καταστρέψεις» το παιχνίδι του αντιπάλου, να βρεις τα τρωτά σημεία και τις αδυναμίες του και να καταφέρεις να βγεις αλώβητος από μια διαδικασία, χρειάζεται περισσότερο διάβασμα, αρκετή μελέτη του παιχνιδιού και μεγαλύτερη προπονητική ευφυΐα. Όπως επίσης χρειάζεται κότσια να προσαρμόζεις το παιχνίδι της ομάδας σου με βάση τα όπλα που διαθέτεις. Εν ολίγοις, να ξέρεις τι σε παίρνει να κάνεις σε ένα ματς και τι όχι.

Και αυτό έχει κάνει τόσο ο Μανόλο Χιμένεθ, όσο και ο Λάζλο Μπόλονι. Δεν είναι αυτονόητο το γεγονός ότι ο Ισπανός, ανέλαβε μια ομάδα ενός Ιταλού προπονητή που δεχόταν πάνω από επτά τελικές ευκαιρίες ανά παιχνίδι, ενώ πλέον αυτός ο αριθμός έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό, ούτε επίσης ήταν δεδομένη η σωστή αμυντική συμπεριφορά των παικτών του Παναθηναϊκού στα τελευταία ματς. Το μηδέν» παθητικό του Ρουμάνου κόντρα στις ομάδες από τις οποίες οι «πράσινοι» δέχθηκαν γκολ στον πρώτο γύρο, αποτελεί στοιχείο ότι υπάρχει πλέον στο Κορωπί κανονικός προπονητής. Με τα καλά του και τα κακά του, όπως και ο Χιμένεθ, αλλά αναμφίβολα ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ.

Για να μην μακρηγορούμε. Το 1-0 δεν φέρει πάνω του καμία μα καμία ποδοσφαιρική ρετσινιά. Όταν δεν έχεις πολυβόλα και το καρτέρι, μια χαρά είναι…

Follow @GiorgosSpanoman